সোঁৱৰণী শৈশৱৰ

শ্ৰীৰমাকান্ত দাস, গুৱাহাটী

আবেলিৰ বেলিটো ডুবে, পশ্চিম দিশত,                      

তৰাবোৰে ভুমুকি মাৰে, নিশাৰ আকাশত।

আইতাৰ লগত বহোঁ, ঢাৰি পাৰি জোনাকত

লগে ভাগে সাধু শুনোঁ, ককা-আইতাৰ মুখত।

টোপনিয়াই টোপনিয়াই ভাত খাওঁ, মা-ৰ বোকোচাত,

পঢ়া-শুনা কৰিবলৈ আমি, শেতেলী এৰোঁ কাহিলী পুৱাত।

গা-পা ধুই হাতত ঢাৰিলৈ, পঢ়াশালিলৈ যাওঁ,

শিক্ষক-শিক্ষয়িত্ৰীৰ পৰা, বহু জ্ঞান পাওঁ।

ছুটিৰ ৰিং শুনিলে, ঘৰলৈ উভতি আহোঁ

কাপোৰ-কানি সলাই,  পথাৰলৈ দৌৰ মাৰোঁ।

সমনীয়াৰ লগত খেলি, গধূলি ঘৰ পাওঁ,

গা-মূৰ ধুই তুলসীৰ তলত, চাকি-বন্তি জ্বলাওঁ।

জা-জলপান খাই পঢ়াৰ, মেজত বহোঁ

একান্ত মনোযোগেৰে, শিক্ষকে দিয়া কামবোৰ কৰোঁ।

************