পূজাৰ বতৰ

নিৰ্মিতা বৰগোহাঁই

গুৱাহাটী

শৰত আহিলেই              শেৱালী ফুলে

টোপটোপকৈ নিয়ৰ সৰে

নীলা আকাশত              শুকুলা মেঘে

            হাতী-ঘোঁৰাৰ ছবি আঁকে।

নদীৰ পাৰত                  ৰিব্‌ৰিব্ বতাহত

            কোমল কঁহুৱাই নাচে

শৰত কালত                              মা' দুৰ্গা

            ধৰালৈ নামি আহে।

আৰতি অৰ্চনাৰে            ভক্ত সকলে

            দেৱী মাক আদৰি আনে

উদূলি-মুদূলি                 পূজাৰ গধূলি

            মন ৰাই-জাই কৰে।

ৰঙীন লাইটৰ                চিক্‌মিক্ পোহৰত

            চকু চাটমাৰি ধৰে

মা-দেউতাই                  হাতত ধৰি

            পূজা চাবলৈ নিয়ে।

নতুন নতুন                    পুতলা বেলুন

            দেউতাই কিনি দিয়ে

অঁকোৱা-পঁকোৱা           জেলেপি দেখিলে

            লোভত জিভাৰ পানী পৰে।

আনন্দ মেলাত              কিমান যে খেল

            দেখিলেই মন ভৰে

চকৰিত উঠা                  কথা ভাবিলেই

            ভয়তে জীৱ উৰে।

উলহ-মালহত                পূজাৰ দিনবোৰ

                        পাৰ হ'বলৈ ধৰে

সপোন যেন ল’গা           সেই দিনবোৰ

            মধুৰ স্মৃতি হৈ পৰে।

                *********